Depresja to nie słabość charakteru?
Obniżony nastój, utrata zdolności do odczuwania radości, osłabienie i nadmierną męczliwość, które prowadzą do ograniczenia codziennej aktywności. Coraz większe problemy z koncentracją uwagi i spaniem? To może oznaczać depresję.
Podstawowe cechy depresji dotyczą:
- zaburzeń nastroju ( smutek, przygnębienie, zobojętnienie),
- napędu (spowolnienie myślenia, odczucie pogorszenia koncentracji uwagi i pamięci, męczliwość),
- rytmów snu i czuwania (bezsenność, sen przerywany, wczesne budzenie się, senność w ciągu dnia),
- lękowych (wzrost napięcia, uczucie zagrożenia)
- oraz licznych objawów somatycznych (zaparcia, suchość w ustach, ubytek lub wzrost masy ciała, bóle głowy umiejscowione najczęściej w okolicy potylicy i karku).
Obraz kliniczny depresji jest różnorodny. Obejmuje wiele obrazów klinicznych w zależności od nasilenia oraz dominacji jednego z objawów. W ten sposób można wyróżnić:
- depresje prostą,
- z zahamowaniem,
- urojeniową,
- lękową,
- hipochondryczną,
- z natręctwami,
- depersonalizacyjną,
- oraz zespoły mieszane.
Podział taki ma znaczenie praktyczne, gdyż ułatwia dobór odpowiedniego leczenia. Depresja jest poważnym schorzeniem przewlekłym o nawrotowym przebiegu. Po każdym przebytym epizodzie ryzyko pojawienia się kolejnego jest większe. Najtragiczniejszym możliwym skutkiem ciężkiej depresji jest samobójstwo (jedna na siedem osób z ciężką nawrotową depresją popełnia samobójstwo).
Leczenie depresji nie jest dla pacjenta proste, wiąże się bowiem z przynajmniej kilkunastodniowym oczekiwaniem na działanie leków. Na początku konieczna jest edukacja dotycząca choroby, ustalenie planu leczenia, próba określenia realnego celu terapii.
Psychoterapia wskazana jest w przypadkach, gdy stosowanie leków jest ograniczone (np. ciąża, uczulenie) oraz gdy obecny jest czynnik psychologiczny stymulujący chorobę (np. nieprawidłowa osobowość, problemy psychospołeczne).
W farmakoterapii depresji stosuje się leki przeciwdepresyjne. Pozytywnie odpowiada na leczenie pierwszego rzutu, bez względu na zastosowany lek, 50-60% pacjentów. Istotna poprawa występuje po około 4-6 tygodniach, a remisja, tzn wycofanie objawów, po ok. 10-12 tygodniach. Nie ma wyraźnych różnic w skuteczności działania przeciwdepresyjnego poszczególnych leków. Starsze leki powodują jednak więcej działań niepożądanych, lecz nadal stosowane bywają w ciężkich depresjach, w trakcie leczenia szpitalnego. Leki nowsze stosuje się w mniej nasilonych zaburzeniach, w leczeniu ambulatoryjnym, u pacjentów z towarzyszącymi innymi schorzeniami (np. układu krążenia, jaskrą, cukrzycą). W najcięższych przypadkach w depresjach psychotycznych możliwe jest leczenie elektrowstrząsami.
Zachęcamy do lektury artykułu: