Wizyta u psychiatry dziecięcego: kiedy warto o niej pomyśleć?

W ostatnich latach w mediach często wspomina się o tym, że coraz więcej dzieci i młodzieży potrzebuje pomocy psychiatry. Nadal jednak, wielu rodziców nie wie, kiedy konieczne jest udanie się z ich pociechą do psychiatry dziecięcego. Poniżej co najmniej kilka problemów, które powinny wzbudzić czujność i skłonić do rozważenia wizyty u specjalisty.

O konsultacji psychiatrycznej warto pomyśleć wtedy, gdy zachowanie dziecka nagle się zmienia. Szczególny niepokój powinien pojawiać się wtedy, gdy nastolatek – dotychczas roześmiany, pełny energii i chętnie spotykający się ze znajomymi – zaczyna zamykać się w swoim pokoju, izolować od wszystkich i rzadziej poświęcać się swoim wcześniejszym zainteresowaniom. Pod uwagę warto wziąć opinie nauczycieli ze szkoły dziecka – osiąganie gorszych wyników, jak i wyżej wymienione problemy mogą świadczyć m.in. o depresji u dziecka. Warto tutaj jednak wyraźnie zaznaczyć, że depresja u nastolatków przebiegać może nieco inaczej niż u osób dorosłych – w jej przypadku zamiast obniżenia nastroju dominującym objawem może być drażliwość.

Czasami kilkulatek jest wyjątkowo nadaktywny – wszędzie go pełno, nie może usiedzieć w miejscu, a wytrzymanie przez 45 minut w klasie w jednej pozycji wydaje się być dla niego zadaniem nie do wykonania. Dochodzić do tego mogą problemy z koncentracją uwagi, zapominanie o różnych przedmiotach (np. gubienie kluczy) czy nadmierna impulsywność. Rodzice, którzy zaobserwują takie problemy, również powinni skonsultować się ze specjalistą – ich pociecha może mieć zaburzenia hiperkinetyczne (ADHD).

Zdarzają się dzieci, które nagle zaczynają unikać wychodzenia z domu, boją się same wyjść do sklepu, starają się jak najrzadziej opuszczać towarzystwo swoich rodziców. Mogą one dodatkowo ciągle obawiać się różnych rzeczy – np. martwić o zdrowie członków rodziny czy być przekonane, że same są na coś chore. Tego rodzaju dolegliwości mogą być przejawami zaburzeń lękowych – podejrzenie ich występowania u dziecka również stanowi wskazanie do skonsultowania się z psychiatrą dziecięcym.

Niektóre dzieci czy nastolatki w pewnym momencie swojego życia zaczynają funkcjonować całkowicie inaczej niż wcześniej – zaniedbują higienę osobistą, przejawiają dziwaczne zachowania, starają się ukrywać przed innymi ludźmi. Rodzice mogą mieć wrażenie, że nastolatek rozmawia z kimś wtedy, gdy w jego otoczeniu nikogo nie ma czy też odnosić wrażenie, że ich pociecha widzi przedmioty, których inni nie zauważają. Niepokojące może być dla nich również to, że dziecko zaczyna wydawać się niezdolne do odczuwania jakichkolwiek emocji. Tego rodzaju problemy są bardzo poważne i mogą one świadczyć o zaburzeniach psychotycznych – w razie ich podejrzenia konieczna jest pilna konsultacja z psychiatrą.

Niektóre dzieci rozwijają się zdecydowanie inaczej niż ich rówieśnicy – pierwsze słowa wypowiadają znacznie później niż dzieci w ich wieku lub w ogóle nie mówią. Z pewnym opóźnieniem pokonują one kolejne kamienie milowe. Zdarza się, że bawią się one w bardzo nietypowy sposób (tylko jednym rodzajem zabawki, np. niebieskimi samochodzikami, gdzie zabawa polega na ustawianiu ich w rządek). Inne dzieci wydają się niezainteresowane światem zewnętrznym – nie nawiązują kontaktu z otoczeniem, nie angażują innych w swoje zabawy. Takowe niepokojące symptomy również warto skonsultować ze specjalistą – mogą one świadczyć o całościowych zaburzeniach rozwoju.

Powyżej opisano tylko kilka przykładów problemów, które warto skonsultować z psychiatrą dziecięcym. Wtedy, gdy rodzice niepokoją się z powodu zachowań ich pociechy, warto porozmawiać o swoich obawach czy to z psychiatrą, czy też z psychologiem dziecięcym.

lek. Tomasz Nęcki

bibliografia:

„Psychiatria dzieci i młodzieży”, red. I. Namysłowska, wyd. PZWL, Warszawa 2012

„Psychiatria”, red. naukowa M. Jarema, J. Rabe-Jabłońska, wyd. PZWL, Warszawa 2011

Zachęcamy do lektury artykułu:

https://czpfeniks.pl/depresja-u-mlodziezy/