Przedwczesny wytrysk – leczenie
W wielu przypadkach dolegliwości ustępują lub zmniejszają nasilenie bez leczenia. Pomocne w opóźnieniu ejakulacji mogą okazać techniki relaksacyjne bądź odwracania uwagi. Dla niektórych mężczyzn, poprawę przynieść może odstawienie lub zmniejszenie ilości wypijanego alkoholu, palonych papierosów lub zaprzestanie przyjmowania innych, w tym nielegalnych substancji psychoaktywnych.
Seksuolog może zalecić konkretne techniki seksualne, które pomogą w opóźnieniu wytrysku. Przykładowo, możesz nauczyć się rozpoznawać i kontrolować uczucia, które prowadzą do ejakulacji. Możesz także nauczyć się komunikacji z partnerką / partnerem – celem spowolnienia lub zaprzestania stymulacji. Można użyć prezerwatywy, aby zmniejszyć czułość penisa – albo wypróbować inne pozycje podczas stosunku (jak np. leżenie na plecach). Lęk powiązany z przedwczesnym wytryskiem zmniejszyć może terapia poznawczo – behawioralna.
Gdy powyższe nie pomaga…
Farmakoterapia doustna – obejmować będzie zastosowanie leków z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), mających zdolność opóźniania wytrysku (paroksetyna, sertralina, fluoksetyna) lub innego leku wpływającego na przekaźnictwo serotoninergiczne – klomipraminy. Takie leczenie może dotyczyć osób z wytryskiem przedwczesnym występującym przez całe życie, ale także związanym z występowaniem zaburzeń nastroju, zaburzeń nerwicowych lub mającym inne tło psychogenne. U osób, u których przyczynę stanowią (bądź współwystępują) zaburzenia erekcji, lekarz może zdecydować o zastosowaniu leków z grupy inhibitorów 5-fosfodiesterazy (leki „z grupy viagry”). Nowym lekiem z grupy SSRI i obecnie jedynym zarejestrowanym w tym wskazaniu jest jest dapoksetyna (w Polsce zarejestrowany jest preparat Priligy). Podejmowano także próby także z innymi lekami, np. tramadolem – lekiem przeciwbólowym, który może być stosowany do opóźnienia ejakulacji.
Inne opcje
Środki działające znieczulająco miejscowo – krem EMLA, spray TEMPE, których działanie polega na zmniejszeniu wrażliwości prącia. Niestety, ten sposób leczenia może osłabić także doznania Twojej partnerki/partnera. Dlatego zalecane jest równoległe stosowanie prezerwatywy, aby preparat działał tylko na prącie.
Metody treningowe – obejmują techniki zwane jako metoda „start-stop” lub metoda „uciskowa” (są to modyfikacje treningów masturbacyjnych), metoda polegająca na koncentracji na doznaniach zmysłowych zaprojektowana tak, aby angażować oboje partnerów.
Edukacja i poradnictwo – korygowanie lub uzupełnianie wiedzy na temat długości czasu trwania stosunku, wpływu wielu zróżnicowanych czynników na ten czas, proponowanie regularności i nieunikania współżycia, wybranych pozycji seksualnych.
Systematyczna psychoterapia indywidualna lub pary – psychoterapia indywidualna dotyczyć może osób, u których występują utrwalone czynniki o charakterze psychogennym będące źródłem problemu (zaburzenia lękowe, zaburzenia nastroju, utrwalone nastawienia lękowe), a psychoterapia pary wtedy, gdy u źródeł problemu leżą zaburzenia relacji partnerskich.
Warto podjąć leczenie problemu, ponieważ jego ogólna skuteczność terapii jest duża. Z drugiej strony brak leczenia będzie niekorzystnie wpływać na samopoczucie mężczyzny oraz relacje partnerskie i seksualne, może także sprzyjać utrwalaniu się zaburzeń i dołączaniu się innych (np. zaburzeń erekcji, spadku libido).
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie?
Odpowiedź na leczenie farmakologiczne za pomocą SSRI w postaci silnego lub umiarkowanego wydłużenia czasu do wytrysku jest duża i sięga 80%. Skuteczność metod treningowych oceniana bywa różna – bardzo pozytywna w odniesieniu do krótkoterminowych efektów. Ogólnie rokowanie co do całkowitego ustąpienia problemu jest dobre tam, gdzie możliwe jest usunięcie czynnika wywołującego. Gorzej rokują przypadki wytrysku przedwczesnego utrzymującego się przez całe życie, problem ma tendencje do nawracania i może wymagać kontynuacji farmakoterapii. Jak napisano wcześniej, taki stan rzeczy dotyczy jednak mniejszości mężczyzn zgłaszających problem z wytryskiem.
Co trzeba robić po zakończeniu leczenia?
Unikać dłuższej abstynencji seksualnej.
Autorka: Anita Hernand, specjalista psychiatra, lekarz w trakcie specjalizacji z seksuologii
Przeczytaj też: Czym jest przedwczesny wytrysk?
